Alexander Adamau – artysta i scenograf, który w swojej twórczości zgłębia bezbronność i troskę, przekształcając codzienne symbole wsparcia w refleksję nad kontrolą i opieką.
Alexander Adamau, urodzony w 1996 roku w Paddubie na Białorusi, to artysta i scenograf, który od lat mieszka i tworzy w Warszawie. Jego praktyka artystyczna koncentruje się na złożonych relacjach między opieką, kontrolą a bezbronnością ciała w kontekście współczesnych systemów ochrony i dyscypliny. Pracując z rzeźbą, instalacją i projektowaniem obiektowym, bada, jak estetyka i funkcje bezpieczeństwa – ergonomiczne formy, materiały medyczne czy znormalizowane urządzenia – przekształcają się w narzędzia regulacji i psychologicznych ograniczeń.
W twórczości Adamaua ciało staje się miejscem zarówno delikatności, jak i społecznej inskrypcji. Jego prace ukazują, jak akty opieki często pełnią funkcję mechanizmów nadzoru, balansując między tym, co intymne, a instytucjonalne. Artysta przekształca codzienne symbole wsparcia w ciche struktury zależności i wyobcowania, wykorzystując wizualny język bezpłodności, powstrzymywania i kontrolowanej miękkości. W ten sposób kwestionuje nasze założenia dotyczące ochrony, odsłaniając cienką granicę, gdzie opieka staje się kontrolą, a osobiste zostaje wchłonięte przez systemowy porządek.
Alexander pasjonuje się nowymi technologiami – w swojej pracowni korzysta z kilku drukarek 3D, które wspierają jego proces twórczy. Projektuje, eksperymentuje i chętnie pomaga innym artystom i artystkom w realizacji ich pomysłów. Jest także członkiem grupy artystycznej Szklatar, co dodatkowo wzbogaca jego perspektywę twórczą.
W dorobku artystycznym Adamaua znajdują się znaczące wystawy indywidualne, takie jak „Nie stawaj w obronie pól” (2019, Cultural Hub OK16, Mińsk, Białoruś). Obecnie przygotowuje się do kolejnej wystawy solowej – „HIPERREALISTYCZNY MOTER”, która odbędzie się w grudniu 2025 roku w Galerii Szczer w Poznaniu.
Zapraszamy do zapoznania się z twórczością Alexandra Adamaua – artysty, który w subtelny, a zarazem prowokujący sposób zmusza do refleksji nad granicami opieki i kontroli w naszym życiu.
